امام علی(ع) (2)
بزرگ ترين عيب آنكه چيزي را در خود داري، بر ديگران عيب بشماري !
..........................................................
با مردم آنگونه معاشرت كنيد، كه اگر مرديد بر شما اشك ريزند، و اگر زنده مانديد،
با اشتياق سوي شما آيند.
..........................................................
اگر بر دشمنت دست يافتي، بخشيدن او را شكرانة پيروزي قرار ده.
..........................................................
ناتوان ترين مردم كسي است كه در دوست يابي ناتوان است،
و از او ناتوان تر آن كه دوستان خود را از دست بدهد.
..........................................................
چون نشانه هاي نعمت پروردگار آشكار شد، با ناسپاسي نعمت ها را از خود دور نسازيد.
..........................................................
از كفارة گناهان بزرگ، به فرياد مردم رسيدن، و آرام كردن مصيبت ديدگان است.
..........................................................
اي فرزند آدم ! زماني كه خدا را مي بيني كه انواع نعمت ها را به تو مي رساند تو در
حالي كه معصيت كاري، بترس.
..........................................................
بخشنده باش اما زياده روي نكن، در زندگي حسابگر باش اما سخت گير مباش.
عمل مستحب انسان را به خدا نزديك نمي گرداند اگر به واجب زيان رساند.
..........................................................
خوشا به حال كسي كه به ياد معاد باشد، براي حسابرسي قيامت كار كند، با قناعت زندگي
كند، و از خدا راضي باشد.
..........................................................
گناهي كه تو را پشيمان كند بهتر از كار نيكي است كه تو را به خود پسندي وا دارد.
..........................................................
هيچ ثروتي چون عقل، و هيچ فقري چون ناداني نيست. هيچ ارثي چون ادب،
و هيچ پشتيباني چون مشورت نيست.
..........................................................
ثروت، ريشة شهوت هاست.
..........................................................
از بخشش اندك شرم مدار كه محروم كردن، از آن كمتر است.
..........................................................
ارزش هر كس به مقدار دانايي و تخصص اوست.
..........................................................
بي ارزش ترين دانش، دانشي است كه بر سر زبان است، و برترين علم، علمي است كه
در اعضا و جوارح آشكار است.
..........................................................
عفت ورزيدن زينت فقر و شكر گذاري زينت بي نيازي است.
..........................................................
خوابيدن همراه با يقين، برتر از نماز گذاردن با شك و ترديد است.
..........................................................
مردم براي اصلاح دنيا چيزي از دين را ترك نمي گويند، جز آنكه خدا آنان را به چيزي
زيانبار تر دچار خواهد ساخت.
..........................................................
چقدر فاصلة بين دو عمل دور است، عملي كه لذتش مي رود و كيفر آن مي ماند و
عملي كه رنج آن مي گذرد و پاداش آن ماندگار است.
..........................................................
..........................................................
دوست، دوست نيست مگر آنكه حقوق برادرش را در سه جايگاه نگهبان باشد:
در روزگار گرفتاري، آن هنگام كه حضور ندارد، و پس از مرگ.
..........................................................
نماز موجب نزديكي هر پارسايي به خداست، و حج جهاد هر ناتوان است. هر چيزي زكاتي دارد،
و زكات تن، روزه، و جهاد زن، نيكو شوهر داري است.
..........................................................
روزي را با صدقه دادن فرود آوريد.
..........................................................
..........................................................
فقر، مرگ بزرگ است ! .
..........................................................
اي فرزند آدم ! آنچه را كه بيش از نياز خود فراهم كنيد، براي ديگران اندوخته ايد.
..........................................................
كسي كه درخت شخصيت او نرم و بي عيب باشد، شاخ و برگش فراوان است.
..........................................................
حسادت بر دوست، از آفات دوستي است.
..........................................................
داوري با گمان بر افراد مورد اطمينان، دور از عدالت است.
..........................................................
بدترين توشه براي قيامت، ستم بر بندگان است.
..........................................................
خود را به بي خبري نماياندن از بهترين كارهاي بزرگان است.
..........................................................
آن كس كه لباس حيا بپوشد كسي عيب او را نبيند.
..........................................................
ايمان، بر شناخت با قلب، اقرار با زبان، و عمل با اعضا و جوارح استوار است.
..........................................................
سنگ غصبي در بناي خانه، ماية ويران شدن آن است.
..........................................................
هر چند اندك؛ و ميان خود و خدا پرده اي قرار ده هر چند نازك ! .
..........................................................
خدا را در هر نعمتي حقي است، هر كس آن را بپردازد، فزوني يابد، و آن كس كه
نپردازد و كوتاهي كند، در خطر نابودي قرار گيرد.
.......................................................... ..........................................................