دو بیتی های بابا طاهر

                                       ..................................................................

ببندم شال و میپوشم قدک را              

                                        بنازم گردش چرخ و فلک را

   بگردم آب دریاها سراسر 

                                 بشویم هر دو دست بی نمک را

..................................................................

تن محنت کشی دیرم خدایا

                            دل با غم خوشی دیرم خدایا

زشوق مسکن و داد غریبی

                             به سینه آتشی دیرم خدایا

..................................................................

اگر یار مرا دیدی به خلوت

                             بگو ای بی‌وفا ای بیمروت

گریبانم ز دستت چاک چاکو

                           نخواهم دوخت تا روز قیامت

..................................................................

ته که ناخوانده‌ای علم سماوات

                          ته که نابرده‌ای ره در خرابات

ته که سود و زیان خود ندانی

                      بیاران کی رسی هیهات هیهات

..................................................................

دلی دیرم خریدار محبت

                   کز او گرم است بازار محبت

لباسی دوختم بر قامت دل

                         زپود محنت و تار محبت

..................................................................

محبت آتشی در جانم افروخت

                  که تا دامان محشر بایدم سوخت

عجب پیراهنی بهرم بریدی

                       که خیاط اجل میبایدش دوخت

..................................................................

اگر دل دلبر و دلبر کدام است

                       وگر دلبر دل و دلرا چه نام است

دل و دلبر بهم آمیته وینم

                          ندونم دل که و دلبر کدام است

..................................................................

شب تاریک و سنگستان و مو مست

                          قدح از دست مو افتاد و نشکست

نگهدارنده‌اش نیکو نگهداشت

                              وگرنه صد قدح نفتاده بشکست

..................................................................

نفس شومم بدنیا بهر آن است

                          که تن از بهر موران پرورانست

ندونستم که شرط بندگی چیست

                             هرزه بورم بمیدان جهانست

..................................................................

شیرمردی بدم دلم چه دونست

                         اجل قصدم کره و شیر ژیونست

ز موشیر ژیان پرهیز می‌کرد

                              تنم وا مرگ جنگیدن ندونست

..................................................................

نمیدانم دلم دیوانهٔ کیست

                       کجا آواره و در خانهٔ کیست

نمیدونم دل سر گشتهٔ مو

                       اسیر نرگس مستانهٔ کیست

..................................................................

ته دوری از برم دل در برم نیست

                     هوای دیگری اندر سرم نیست

بجان دلبرم کز هر دو عالم

                         تمنای دگر جز دلبرم نیست

..................................................................

خرم کوه و خرم صحرا خرم دشت

                       خرم آنانکه این آلالیان کشت

بسی هند و بسی شند و بسی یند

              همان کوه و همان صحرا همان دشت

..................................................................

بهار آیو به صحرا و در و دشت

                       جوانی هم بهاری بود و بگذشت

سر قبر جوانان لاله رویه

                     دمی که گلرخان آیند به گلگشت

..................................................................

سیاهی دو چشمانت مرا کشت

                           درازی دو زلفانت مرا کشت

به قتلم حاجت تیر و کمان نیست

                           خم ابرو و مژگانت مرا کشت

..................................................................

عزیزا کاسهٔ چشمم سرایت

                    میان هردو چشمم جای پایت

از آن ترسم که غافل پا نهی تو

                           نشنید خار مژگانم بپایت

..................................................................

من آن رندم که گیرم از شهان باج

                        بپوشم جوشن و بر سر نهم تاج

فرو ناید سر مردان به نامرد

                                اگر دارم کشند مانند حلاج

..................................................................

ته که می‌شی بمو چاره بیاموج

                                که این تاریک شوانرا چون کرم روج

کهی واجم که کی این روج آیو

                                 کهی واجم که هرگز وا نه‌ای روج

..................................................................

اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ

                        اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ

اگر ملک سلیمانت ببخشند

                        در آخر خاک راهی عاقبت هیچ

..................................................................

زدست دیده و دل هر دو فریاد

                     که هر چه دیده بیند دل کند یاد

بسازم خنجری نیشش ز فولاد

                            زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

..................................................................   ..................................................................