اندیشه های برتر

آتش بیار معرکه ،برای کسی به کار می برند که در ماهیت و اصل دعوا و مشاجره ی میان چند

تن شرکت ندارد، اما کارش تشدید این دعوا و مشاجره و گرم نگاهداشتن آتش اختلاف در میان آنان است.

دو ساز ضرب و دف ازچوب وپوست تشکیل شده است. پوست این دو ساز در بهار و تابستان

خشک و منقبض و در پائیز و زمستان که موسم باران و رطوبت است مرطوب و منبسط می

گردد.در بهار و تابستان لازم است که این پوست هر چند ساعت یک بار مرطوب و تازه گردد تا

صدای آن به علت خشکی و انقباض تغییر نکند. این وظیفه بر عهده ی دایره نم کن بود که ظرف

آبی جلوی خود قرار می داد و ضرب و دف رانم می داد و تازه نگاه می داشت. در پائیز و زمستان

همین شخص که حالا آتشبیار نامیده می شد پوست های مرطوب شده را روی منقل آتش می

گرفت و با حرارتدادن خشک می کرد.

این شخص که از موسیقی چیزی نمی دانست نه میتوانست ساز و ضرب و دف بزند و نه به آواز

و خوانندگی آشنایی داشت، اماوجودش به قدری موثر بود که اگر دست از کار می کشید

دستگاه طرب می خوابید وبساط معرکه و شادی مردم برچیده می شد.

دستگاه موسیقی و طرب در گذشته از نظر مذهبی بیشتر از امروز موردبی اعتنایی بود و گناه

اصلی وجود آن را آتش بیار می دانستند و بر این باوربودند که اگر او ضرب و دف را آماده نکند

دستگاه موسیقی و عیش نیز خود بهخود از کار می افتد و موجب انحراف اخلاقی نمی گردد.

افراد سخن چین وفتنه انگیز که در اصل مشاجرات شرکت ندارند، با بدگویی کردن و ایجاد شبه

آتش اختلافات را دامن می زنند آن ها را به آتش بیار معرکه تشبیه می کنند.