دو بیتی های بابا طاهر (8)

دو بیتی های بابا طاهر (8)

.............................................................

مو آن رندم که پا از سر ندونم

                   سراپایی بجز دلبر ندونم

دلارامی کز او دل گیرد آرام

                  بغیر از ساقی کوثر ندونم

.............................................................

دلم دور است و احوالش ندونم

                    کسی خواهد که پیغامش رسونم

خداوندا ز مرگم مهلتی ده

                            که دیداری بدیدارش رسونم

.............................................................

سر کوه بلند چندان نشینم

                       که لاله سر بر آره مو بچینم

الاله بیوفا بی بیوفا بی

                           نگار بیوفا چون مو گزینم

.............................................................

خوشا روزی که دیدار ته وینم

                       گل و سنبل ز رخسار ته چینم

بیا بنشین که تا وینم شو و روز

                                 جمالت ای نگار نازنینم

.............................................................

شبی خواهم که پیغمبر ببینم

                        دمی با ساقی کوثر نشینم

بگیرم در بغل قبر رضا را

                   در آن گلشن گل شادی بچینم

.............................................................

بوره روزی که دیدار ته وینم

                      گل و سنبل به دیدار تو چینم

بوره بنشین برم سالان و ماهان

                           که تا سیرت بوینم نازنینم

.............................................................

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم

                          به دریا بنگرم دریا ته وینم

بهر جا بنگرم کوه و در و دشت

                         نشان روی زیبای ته وینم

.............................................................

خوش آنساعت که دیدار ته وینم

                            کمند عنبرین تار ته وینم

نوینه خرمی هرگز دل مو

                      مگر آن دم که رخسار ته وینم

.............................................................

الهی دشمنت را خسته وینم

                   به سینه اش خنجری تا دسته وینم

سر شو آیم احوالش بپرسم

                              سحر آیم مزارش بسته وینم

.............................................................

اگر جسمم بسوزی سوته خواهم

                        اگر چشمم بدوزی دوته خواهم

اگر باغم بری تا گل بچینم

                     گلی همرنگ و همبوی ته خواهم

.............................................................

بیا سوته دلان گردهم آئیم

                      سخنها واکریم غم وانمائیم

ترازو آوریم غمها بسنجیم

                 هر آن سوته تریم وزنین تر آئیم

.............................................................

نمیدانم که سرگردان چرایم

                    گهی نالان گهی گریان چرایم

همه دردی بدوران یافت درمان

                       ندانم مو که بیدرمان چرایم

.............................................................

ز حال خویشتن مو بیخبر بیم

                        ندونم در سفر یا در حضر بیم

فغان از دست تو ای بیمروت

                      همین ذونم که عمری دربدر بیم

.............................................................

عزیزا ما گرفتار دو دردیم

                   یکی عشق و دگر در دهر فردیم

نصیب کس مباد این غم که ما راست

                        جمالت یک نظر نادیده مردیم

.............................................................

بیا تا دست ازین عالم بداریم

                          بیا تا پای دل از گل برآریم

بیا تا بردباری پیشه سازیم

                           بیا تا تخم نیکوئی بکاریم

.............................................................

بوره کز دیده جیحونی بسازیم

                          بوره لیلی و مجنونی بسازیم

فریدون عزیزم رفتی از دست

                          بوره کز نو فریدونی بسازیم

.............................................................

بوره سوته دلان با ما بنالیم

                            زدست یار بی پروا بنالیم

بشیم با بلبل شیدا به گلشن

                                اگر بلبل نناله ما بنالیم

.............................................................

ته سر ورزان مو سودای ته ورزان

                                گریبان بلرزان وا ته لرزان

کفن در کردنم صحرای محشر

                            هران وینان احوال ته پرسان

.............................................................

برندم همچو یوسف گر بزندان

                           ویا نالم زغم چون مستمندان

اگر صد باغبان خصمی نماید

                                  مدام آیم بگلزار تو خندان

.............................................................

دلم از دست ته نالانه نالان

                          اندرون دلم خون کشته پالان

هزاران قول با ما بیش کردی

                                همه قولان ته بالان بالان

.............................................................