دو بیتی های بابا طاهر (5)

                                      .................................................................... 

دلا غافل ز سبحانی چه حاصل

                      مطیع نفس و شیطانی چه حاصل

بود قدر تو افزون از ملایک

                          تو قدر خود نمیدانی چه حاصل

.................................................................... 
             

 دلا پوشم ز عشقت جامهٔ نیل

                       نهم داغ غمت چون لاله بر دیل

دم از مهرت زنم همچون دم صبح

                          وز آن دم تا دم صور سرافیل

.................................................................... 

غمم غم بی و همراز دلم غم

                   غمم همصحبت و همراز و همدم

غمت مهله که مو تنها نشینم

                           مریزا بارک الله مرحبا غم

.................................................................... 

دو زلفانت گرم تار ربابم

                  چه میخواهی ازین حال خرابم

ته که با مو سر یاری نداری

                      چرا هر نیمه شو آیی بخوابم

.................................................................... 

مو آن محنت کش حسرت نصیبم

                          که در هر ملک و هر شهری غریبم

نه بو روزی که آیی بر سر من

                                بوینی مرده از هجرحبیبم

.................................................................... 

مو آن دل داده یکتا پرستم

                       که جام شرک و خود بینی شکستم

منم طاهر که در بزم محبت

                              محمد را کمینه چاکرستم

.................................................................... 

من آن مسکین تذروبی پرستم

                         من آن سوزنده شمع بی‌سرستم

نه کار آخرت کردم نه دنیا

                               یکی خشکیده نخل بی‌برستم

.................................................................... 

بروی دلبری گر مایلستم

                            مکن منعم گرفتار دلستم

خدا را ساربان آهسته میران

                         که من واماندهٔ این قافلستم

.................................................................... 

به عشقت ای دلارا نگروستم

                            نوید وصل تو تا نشنوستم

بدل تخم وفایت کشتم آخر

                         بجز اندوه و خواری ندروستم

.................................................................... 

بشو یاد تو ای مه پاره هستم

                            بروز از درد و غم بیچاره هستم

تو داری در مقام خود قراری

                            مویم که در جهان آواره هستم

.................................................................... 

اگر آئی بجانت وانواجم

                       وگر نائی به هجرانت گداجم

ته هر دردی که داری بر دلم نه

                          بمیرم یا بسوجم یا بساجم

.................................................................... 

الهی ار بواجم ور نواجم

                     ته دانی حاجتم را مو چه واجم

اگر بنوازیم حاجت روا بی

                       وگر محروم سازی مو چه ساجم

.................................................................... 

دلم دردین و نالین چه واجم

                            رخم گردین و خاکین چه واجم

بگردیدم به هفتاد و دو ملت

                               بصد مذهب منادین چه واجم

.................................................................... 

نمیدانم که رازم با که واجم

                        غم و سوز وگدازم با که واجم

چه واجم هر که ذونه میکره فاش

                              دگر راز و نیازم با که واجم

.................................................................... 

به آهی گنبد خضرا بسوجم

                       فلک را جمله سر تا پا بسوجم

بسوجم ار نه کارم را بساجی

                       چه فرمائی بساجی یا بسوجم

.................................................................... 

نذونی ای فلک که مستمندم

                         وامو پر بد مکه که دردمندم

بیک گردش که میکردی ببینی

                       چو رشته مو بسامانت ببندم

.................................................................... 

مو که چون اشتران قانع به خارم

                             جهازم چوب و خرواری ببارم

بدین مزد قلیل و رنج بسیار

                             هنوز از روی مالک شرمسارم

.................................................................... 

بوره ای روی تو باغ بهارم

                          خیالت مونس شبهای تارم

خدا دونه که در دنیای فانی

                           بغیر عشق ته کاری ندارم

.................................................................... 

همه شو تا سحر اختر شمارم

                           که ماه رویت آیو در کنارم

شوان گوشم بدر چشمم براهت

                          گذاری تا بکی در انتظارم

.................................................................... 

شوان استارگان یک‌یک شمارم

                              براهت تا سحر در انتظارم

پس از نیمه شوان که ته نیایی

                            زدیده اشک چون باران ببارم

....................................................................   ....................................................................