دو بیتی های بابا طاهر (4)

                                                       دو بیتی های بابا طاهر (4)

                                        ....................................................................

جدا از رویت ای ماه دل افروز

                  نه روز از شو شناسم نه شو از روز

وصالت گر مرا گردد میسر

                       همه روزم شود چون عید نوروز

 ....................................................................

مو که سر در بیابانم شو و روز

                 سرشک از دیده بارانم شو و روز

 نه تب دیرم نه جایم میکند درد

                      همیدونم که نالونم شو و روز

....................................................................

بی ته سر در بیابانم شو و روز

                 سرشک از دیده بارانم شو و روز

نه بیمارم که جایم میکری درد

                       همیدانم که نالانم شو و روز

....................................................................

خداوندا بفریاد دلم رس

                 تو یار بیکسان مو مانده بیکس

همه گویند طاهر کس نداره

                  خدا یار مو چه حاجت کس

....................................................................

 گلی که خود بدادم پیچ و تابش

                      باشک دیدگانم دادم آبش

درین گلشن خدایا کی روا بی

                  گل از مو دیگری گیرد گلابش

....................................................................

قضا رمزی زچشمان خمارش

                       قدر سری ز زلف مشگبارش

مه و مهر آیتی ز آنروی زیبا

                        نکویان جهان آئینه دارش

....................................................................

به قبرستان گذر کردم کم وبیش

                        بدیدم قبر دولتمند و درویش

نه درویش بیکفن در خاک رفته

                   نه دولتمند برده یک کفن بیش

....................................................................

شب تار است و گرگان میزنند میش

                       دو زلفانت حمایل کن بوره پیش

از آن کنج لبت بوسی بموده

                             بگو راه خدا دادم بدرویش

....................................................................

فلک نه همسری دارد نه هم کف

                       بخون ریزی دلش اصلا نگفت اف

همیشه شیوهٔ کارش همینه

                         چراغ دودمانیرا کند پف

....................................................................

دلی دیرم ولی دیوانه و دنگ

                   ز دستم شیشهٔ ناموس بر سنگ

ازین دیوانگی روزی برآیم

                         که در دامان دلبر برزنم چنگ

....................................................................

وای آن روجی که در قبرم نهند تنگ

                        ببالینم نهند خشت و گل و سنگ

نه پای آنکه بگریزم ز ماران

                       نه دست آنکه با موران کنم جنگ

....................................................................

 دلی دیرم چو مو دیوانه و دنگ

                          زده آئینه هر نام بر سنگ

بمو واجند که بی نام و ننگی

               هر آن یارش تویی چه نام و چه ننگ

....................................................................

حرامم بی ته بی آلاله و گل

                      حرامم بی ته بی آواز بلبل

حرامم بی اگر بی ته نشینم

                     کشم در پابی گلبن ساغر مل

....................................................................

خدایا داد از این دل داد از این دل

                    نگشتم یک زمان من شاد از این دل

چو فردا داد خواهان داد خواهند

                        بر آرم من دو صد فریاد از این دل

....................................................................

خدایا خسته و زارم ازین دل

                   شو و روزان در آزارم ازین دل

مو از دل نالم و دل نالد از مو

                   زمو بستان که بیزارم ازین دل

....................................................................

بشم واشم که تا یاری گره دل

                        به بختم گریه و زاری گره دل

بگردی و نجوئی یار دیگر

                      که از جان و دلت یاری گره دل

....................................................................

چرا دایم بخوابی ای دل ای دل

                         ز غم در اضطرابی ای دل ای دل

بوره کنجی نشین شکر خدا کن

                          که شاید کام یابی ای دل ای دل

....................................................................

مگر شیر و پلنگی ای دل ای دل

                      بمو دایم به جنگی ای دل ای دل

اگر دستم فتی خونت بریجم

                       بوینم تا چه رنگی ای دل ای دل

....................................................................

چرا آزرده حالی ای دل ای دل

                    همه فکر و خیالی ای دل ای دل

بساجم خنجری دل را برآرم

                   بوینم تا چه حالی ای دل ای دل

....................................................................

مرا درد آموه و درمان چه حاصل

                      مرا وصل آموه و هجران چه حاصل

بسوته بی گل و آلاله بی سر

                           سر سوته کله یاران چه حاصل

....................................................................  ....................................................................